• Aktualność Relacje
  •  
  •  

Wakacje w Bibliotece

"Szare, białe i pstrokate"

Drugi tydzień Wakacje w Bibliotece – „Szare, białe i pstrokate…”

Grupa 5-6 latków wyruszyła na głębiny w poszukiwaniu największego ssaka ukrywającego się pod powierzchnią wody. Dzieci poznały wiele ciekawych faktów o płetwalu błękitnym i innych wielorybach. Dowiedziały się czym się żywią, że dzielimy je na: zębowce i fiszbinowce, a także przekonały się dzięki zwykłemu grzebieniowi  i misce z wodą i ziołami, imitującymi pływający kryl i plankton, jak wieloryby odcedzają pokarm z wody. Po przeczytaniu bajki o „Wielorybie, który chciał więcej” dowiedziały się, że te wielkie ssaki morskie potrafią pięknie śpiewać. Dzieci mogły się osobiście o tym przekonać słuchając nucenia Humbaków  podczas gdy sami  wykonywali  prace plastyczne.  Powstały pudełka prezentowe  o wyglądzie małych Finwali, a następnie oceany  z trójwymiarowymi falami,  w które wpłynęły zrobione przez dzieci wielorybie rodziny. Wszystkie dzieci otrzymały zakładki  do książek  w kształcie wielorybiego ogona, które podpisały i ozdobiły. Na koniec  umieściliśmy na naszej mapie świata różne gatunki waleni i porozmawialiśmy , o tym jak ważne znaczenie mają  w przyrodzie i jak wiele im zagraża. 

Grupa 7-9 latków zgłębiała tajemnice ciepłych wód oceanicznych, a zwłaszcza jednego z najpiękniejszych miejsc na ziemi, stworzonej przez sama naturę – rafy koralowej. Największą z nich jest  wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO australijska Wielka Rafa Koralowa,  widoczna z kosmosu jako biała smuga. Dzieci bardzo zainteresował fakt, że koralowce to nie rośliny, a zwierzęta oraz to w jaki sposób tworzą one ten niezwykły cud natury. W zajęciach pomocne były książki , w których na pięknych ilustracjach podziwialiśmy jej różnorodne kształty i niezwykłe kolory. Dzieci mogły poznać rafę koralową również w innej postaci, nie jako tętniący życiem i zachwycający feerią barw świat, ale jako pozbawiony kolorów biały wapienny twór. Dowiedziały się, że rafa koralowa jest bardzo delikatna i wrażliwa, a biały kolor oznacza jej wymieranie. Dzieci zgodnie stwierdziły, że byłaby to ogromna strata nie tylko dla zwierząt, którym daje schronienie, ale także dla ludzi, którzy niestety sami doprowadzają do jej stopniowego zanikania. Nie tak łatwo odbudować rafę koralową, ale dzieci wykazały się kreatywnością i przy pomocy zabarwionych samodzielnie patyków, gałązek roślin, makaronowych muszli oraz pianki florystycznej stworzyły swój własny, kolorowy kawałek rafy, który dał schronienie rybkom, ośmiornicom, a nawet syrenom.    

W zajęciach wykorzystano książki:    
R. Bright  „Wieloryb, który chciał więcej”
P. Gill  „Wieloryby, delfiny i morświny”
T. Samojlik  „ O rety! Przyroda świata”
K. Bajerowicz „Rafa koralowa”
W. Hunt „Zawodowcy w świecie zwierząt”
A. Ganeri „Rafy koralowe”